ບາງຄົນອາດບໍ່ທັນຮູ້ວ່າ: ເປັນຫຍັງເຮົາຈຶ່ງມີການກໍ່ສ້າງທາງລົດໄຟລາວ-ຈີນ

ກະຊວງໂຍທາທິການ ແລະ ຂົງສົ່ງໃຫ້ຮູ້ິວ່າ: ພາຍຫລັງປະ ເທດຊາດໄດ້ຮັບການປົດປ່ອຍຢ່າງສົມບູນ ແລະ ສະຖາປະນາເປັນ ສປປ ລາວ, ສູນກາງພັກ ແລະ ລັດຖະບານ ອັນມີປະທານ ໄກສອນ ພົມວິຫານ ທີ່ເຄົາລົບຮັກໄດ້ວາງແຜນພັດທະນາເສດຖະກິດ-ສັງຄົມຂອງຊາດເຮົາໃນໄລຍະໃໝ່ ແນໃສ່ຮຳບາດແຜສົງຄາມ ແລະ ເຮັດໃຫ້ຊີວິດການເປັນຢູ່ຂອງປະຊາຊົນໄດ້ກັບຄືນສູ່ສະພາບປົກກະຕິ. ພ້ອມດຽວກັນນັ້ນສູນກາງພັກ ແລະ

ລັດຖະບານ ກໍໄດ້ຄົ້ນຄວ້າວາງຍຸດທະສາດການພັດທະນາປະເທດເຮົາໃນສະເພາະໜ້າ ແລະ ຍາວນານ ໃນນີ້ຍຸດທະສາດທີ່ສຳຄັນອັນໜຶ່ງແມ່ນການສ້າງພື້ນຖານໂຄງລ່າງດ້ານຄົມມະນາຄົມຂົນສົ່ງ, ເຮັດໃຫ້ປະເທດເຮົາມີເສັ້ນທາງເຊື່ອມຈອດກັບບັນດາປະເທດສັງຄົມນິຍົມຕາມຈິດໃຈຊີ້ນຳທີ່ວ່າ: ຕ້ອງຫັນໄປທິດຕາເວັນອອກ. ອີງຕາມຍຸດທະສາດດັ່ງກ່າວນັ້ນ, ສູນກາງພັກ ແລະ ລັດຖະບານເຮົາ ຈຶ່ງໄດ້ເຈລະຈາກັບບັນດາປະເທດສັງຄົມນິຍົມອ້າຍນ້ອງ, ກ່ອນອື່ນໝົດແມ່ນສຸມໃສ່ສ້າງເສັ້ນທາງລົດ, ໃນນັ້ນຈຸດສຸມນ້ຳເບີໜຶ່ງແມ່ນທາງເລກ 9. ພ້ອມກັນນັ້ນ ກໍຍົກລະດັບເສັ້ນ ທາງເລກ 12, ເລກ 8, ເລກ 7 ແລະ 6. ໃນເວລາດຽວກັນນັ້ນ ສູນກາງພັກ ກໍໄດ້ຄົ້ນຄວ້າກ່ຽວກັບການສ້າງເສັ້ນທາງລົດໄຟ ຍ້ອນເຫັນວ່າປະເທດເຮົາເປັນປະເທດທີ່ບໍ່ມີຊາຍແດນຕິດກັບທະເລຈະອີງໃສ່ແຕ່ການຂົນສົ່ງທາງລົດເຫັນວ່າຈະມີການສິ້ນເປືອງຫລາຍ. ຈາກນັ້ນ ພວກເຮົາຈຶ່ງໄດ້ມີແຜນສົ່ງຄົນໄປຮຽນກ່ຽວກັບທາງລົດໄຟນີ້ຕັ້ງແຕ່ຫົວທີ, ແຕ່ເປັນໜ້າເສຍດາຍວ່າໃນເວລານັ້ນບໍ່ມີປະເທດສັງຄົມນິຍົມໃດຕົກລົງໃຫ້ການຊ່ວຍເຫລືອພວກເຮົາໃນການສ້າງເສັ້ນທາງລົດໄຟຈຳເປັນພວກເຮົາກໍຕ້ອງໄດ້ໂຈະໂຄງການທາງລົດໄຟນີ້ໄວ້ກ່ອນ.

          ພາຍຫລັງແນວຄວາມຄິດຂອງການນຳພວກເຮົາກ່ຽວກັບການສ້າງທາງລົດໄຟບໍ່ສາມາດປາກົດເປັນຈິງໄດ້ໃນໄລຍະຕົ້ນຂອງ ສປປ ລາວ, ພວກເຮົາກໍໄດ້ສຸມໃສ່ພັດທະນາພື້ນຖານໂຄງລ່າງທາງບົກ ເຊິ່ງອັນນີ້ໄດ້ມີຄຸນປະໂຫຍດອັນໃຫຍ່ຫລວງຕໍ່ການຊຸກຍູ້ການຜະລິດ, ການຈໍລະຈອນ ແລະ ການເຊື່ອມຈອດກັບບັນດາປະເທດໃກ້ຄຽງ. ອີງໃສ່ການພັດທະນາເສດຖະກິດ-ສັງຄົມຂອງປະເທດເຮົາ ແລະ ການພົວພັນຮ່ວມມືກັບພາກພື້ນ ແລະ ສາກົນທີ່ນັບມື້ນັບຂະຫຍາຍຕົວນັ້ນ, ສູນກາງພັກ ແລະ ລັດຖະບານພວກເຮົາ ຈຶ່ງໄດ້ມີນະໂຍບາຍຫັນປະເທດພວກເຮົາຈາກສະຖານະພາບທີ່ເປັນປະເທດບໍ່ມີຊາຍແດນຕິດກັບທະເລໃຫ້ກາຍເປັນປະເທດເຊື່ອມຈອດກັບບັນດາປະເທດໃກ້ຄຽງ. ອັນນີ້ແມ່ນຍຸດທະສາດທີ່ເຫັນກວ້າງມອງໄກຂອງພັກ ແລະ ລັດເຮົາ, ທັງສອດຄ່ອງກັບວິວັດທະນາການແຫ່ງການພັດທະນາຂອງສັງຄົມມະນຸດ. ການນຳຂອງພັກ ແລະ ລັດເຮົາເຫັນວ່າ: ໃນສະພາບການໃໝ່ແຫ່ງການຂະຫຍາຍຕົວຢູ່ໃນປະເທດເຮົາ ກໍຄືການພົວພັນກັບຕ່າງປະເທດນັບມື້ນັບຂະຫຍາຍຕົວຄືດັ່ງທີ່ກ່າວນັ້ນ, ສູນກາງພັກ ແລະ ລັດຖະບານ ຈຶ່ງໄດ້ມີແຜນນະໂຍບາຍສະເໜີກັບ ສປ ຈີນ ເພື່ອສ້າງທາງລົດໄຟເຊື່ອມຕໍ່ກັນ. ໃນເວລານັ້ນ (ລະຫວ່າງປີ 2001-2002) ການນຳຂອງຈີນໄດ້ມີຄວາມເຫັນວ່າ: ໃນເວລານີ້ຍັງບໍ່ທັນເໝາະສົມເທື່ອ. ເຖິງຢ່າງນັ້ນກໍຕາມ, ຫລາຍປີຕໍ່ມາ ການນຳຂອງພັກ ແລະ ລັດເຮົາຍັງໄດ້ສືບຕໍ່ສະເໜີ ແລະ ການນຳຈີນກໍໄດ້ສະເໜີໃຫ້ສອງຝ່າຍຄົ້ນຄວ້າຄວາມເປັນໄປໄດ້ຂອງໂຄງການນີ້ສາກ່ອນ. ຝ່າຍຈີນຈຶ່ງໄດ້ເລີ່ມມີການເກັບກຳຂໍ້ມູນຕ່າງໆ ເພື່ອເປັນພື້ນຖານບ່ອນອີງໃຫ້ແກ່ການສ້າງບົດວິ ພາກເສດຖະກິດ-ເຕັກນິກຂອງໂຄງການລົດໄຟ. ໃນທີ່ສຸດ ມາເຖິງປີ 2009, ສະຫາຍອະ ດີດເລຂາທິການໃຫຍ່ ຈູມມາລີ ໄຊຍະສອນ ແລະ ສະຫາຍອະດີດ ເລຂາທິ ການໃຫຍ່ ຫູຈິນທາວ ໄດ້ເປັນເອກະພາບກັນຍົກລະດັບການພົວພັນລະຫວ່າງສອງປະເທດ ລາວ ແລະ ຈີນ ຂຶ້ນເປັນຄູ່ຮ່ວມຍຸດທະສາດຮອບດ້ານ. ອີງໃສ່ແນວຄິດຊີ້ນຳດັ່ງກ່າວ, ໃນວັນທີ 7 ເມ ສາ 2010 ລັດຖະບານ ລາວ ແລະ ຈີນ ໄດ້ມີການເຊັນບົດບັນທຶກຄວາມເຂົ້າໃຈກ່ຽວກັບການຮ່ວມມືໃນໂຄງການສ້າງທາງລົດໄຟ ເຊິ່ງບົດບັນທຶກຄວາມເຂົ້າໃຈດັ່ງກ່າວໄດ້ລະບຸວ່າ: ໃນຂັ້ນຕົ້ນນີ້ແມ່ນສ້າງທາງລົດໄຟເຊື່ອມຕໍ່ແຕ່ຊາຍແດນ ລາວ-ຈີນ, ຈຸດບໍ່ຫ່ານ -ບໍ່ເຕ່ນ ເຂົ້າຫານະຄອນຫລວງວຽງຈັນ ແລ້ວເຊື່ອມຕໍ່ໃສ່ປະເທດໄທ, ຂັ້ນຕໍ່ໄປຈຶ່ງຂະ ຫຍາຍ ແຕ່ນະຄອນຫລວງວຽງຈັນລົງໄປທ່າແຂກ ຕໍ່ໃສ່ຊາຍແດນ ລາວ-ຫວຽດນາມ ສູ່ທ່າເຮືອວຸ່ງອາງ ແລະ ຂະຫຍາຍຕໍ່ຈາກທ່າແຂກລົງໄປພາກໃຕ້ຕໍ່ໃສ່ຊາຍແດນ ລາວ-ກຳປູເຈຍ. ພ້ອມກັນນັ້ນ ຝ່າຍຈີນກໍຍິນດີສຳຫລວດຂະຫຍາຍເສັ້ນທາງລົດໄຟໃນທົ່ວປະເທດລາວ.

           ພາຍຫລັງການເຊັນບົດບັນທຶກຄວາມເຂົ້າໃຈສອງຝ່າຍແລ້ວ, ແຕ່ລະຝ່າຍກໍໄດ້ດຳເນີນການກະກຽມດ້ານຕ່າງໆຢ່າງເຄັ່ງຮ້ອນ ໃນນີ້ວຽກງານສຳຫລວດ-ອອກແບບແລວທາງ ແລະ ການກະ ກຽມບົດວິພາກເສດຖະກິດ-ເຕັກນິກໂຄງການແມ່ນເປັນວຽກງານອັນຈຳເປັນຮີບດ່ວນ. ຈິດໃຈຊີ້ນຳຂອງການສຶກສາຄວາມເປັນໄປໄດ້ຂອງໂຄງການແມ່ນຕ້ອງຮັບປະກັນການຊຸກຍູ້ການພັດທະນາເສດຖະກິດ-ສັງຄົມຂອງລາວ, ຊຸກຍູ້ການຮ່ວມມືທາງດ້ານເສດຖະກິດ ລາວ-ຈີນ, ປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນການເພີ່ມທະວີການຮ່ວມມືລະຫວ່າງອາຊຽນກັບຈີນ, ເຮັດໃຫ້ ສປປ ລາວ ເປັນໃຈກາງເຊື່ອມຈອດກັບບັນດາປະເທດອ້ອມຂ້າງ ແລະ ເຊື່ອມຈອດກັບປະເທດອື່ນໆ. ເມື່ອສອງຝ່າຍໄດ້ມີການກະກຽມດ້ານຕ່າງໆສຳເລັດໂດຍພື້ນຖານແລ້ວ, ສອງຝ່າຍໄດ້ພ້ອມກັນຈັດພິທີວາງສີລາລືກໂຄງການສ້າງທາງລົດໄຟລາວ-ຈີນ ຂຶ້ນໃນວັນທີ 2 ທັນວາ 2015 ເພື່ອເປັນຂອງຂວັນແກ່ວັນສະຖາປະນາ ສປປ ລາວ ຄົບຮອບ 40 ປີ ໂດຍການເຂົ້າຮ່ວມຂອງການນຳຂັ້ນສູງຂອງສອງປະເທດ ແລະ ມາຮອດປັດຈຸບັນແມ່ນໄດ້ເປີດການກໍ່ສ້າງເສັ້ນທາງລົດໄຟດັ່ງກ່າວແລ້ວຢ່າງເປັນທາງກາງ, ຄາດຈະໃຫ້ສຳເລັດຕາມແຜນໃນປີ 2020 ຢາງແນ່ນອນ.