ບັນຫາຢາເສບຕິໄດ້ກາຍເປັນໄພ ຄຸກຄາມໄວຫນຸ່ມແຂວງຊຽງຂວາງ ແລະ ຈະແກ້ໄຂແນວໃດ ?

    ແຫລ່ງຂ່າວແຂວງຊຽງຂວາງ ລາຍງານວ່າ: ປັດຈຸບັນນີ້, ເສດ ຖະກິດ-ສັງຄົມຂອງປະເທດເຮົາ ໄດ້ມີການຂະ ຫຍາຍຕົວສູງ, ຊີວິດການເປັນຢູ່ຂອງປະຊາຊົນໄດ້ຮັບການປົວແປງດີຂຶ້ນ, ການດຳລົງຊີວິດຂອງຊາວຊົນ ນະບົດໄດ້ຫຍັບເຂົ້າໃກ້ຕົວເມືອງເທື່ອ ລະກ້າວ. ແຕ່ຄຽງຄູ່ກັນນັ້ນ ກໍມີສິ່ງບໍ່ດີອື່ນໆຕາມມາ ໂດຍສະເພາະ ບັນຫາຢາເສບຕິດ ແລະ ໄດ້ກາຍເປັນໄພຂົ່ມຂູ່ຂອງໄວ ໜຸ່ມ ລາວເວົ້າລວມ, ເວົ້າສະເພາະກໍຄືຢູ່ ແຂວງຊຽງຂວາງ ແລະ ສິ່ງດັ່ງກ່າວໄດ້ກາຍເປັນໜໍ່ແໜງກໍ່ ຄວາມບໍ່ສະຫງົບໃນສັງຄົມເຊັ່ນ: ບັນຫາຂີ້ລັກງັດແງະ, ປຸ້ນຈີ້ຊີງ ຊັບ, ມົ້ວສຸມໄພສັງຄົມ ແລະ ອື່ນໆ ສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ການພັດທະນາ ເສດຖະກິດ-ສັງຄົມຂອງ ທ້ອງຖິ່ນ ແລະ ເສຍອະ ນາຄົດທີ່ດີຂອງ ຊາດ, ແຕ່ພວກເຮົາຈະແກ້ໄຂ ແນວໃດ ? ມັນເປັນຄຳຖາມທີ່ ຕອບໄດ້ຍາກ. ຂະນະທີ່ ຜ່ານມານີ້ ພັກ, ລັດຖະບານ ກໍຄືອຳນາດ ການປົກຄອງທ້ອງຖິ່ນໄດ້ສຸມທຸກສະຕິປັນຍາ ພ້ອມອອກລະບຽບ ກົດໝາຍຕ່າງໆ ເພື່ອສະກັດກັ້ນ ແລະ ຕ້ານສິ່ງຫຍໍ້ທໍ້ດັ່ງກ່າວ, ແຕ່ກໍຍັງບໍ່ສາມາດຈຳກັດມັນລົງໄດ້ ໂດຍສະ ເພາະຂະບວນຄ້າຂາຍ ແລະ ເສບສິ່ງເສບຕິດດັ່ງກ່າວ ນັບມື້ຮ້າຍແຮງຂຶ້ນ ໂດຍສະເພາະການມົ້ວສຸມຢາບ້າ, ຢາອີ, ເຮໂຣ ອິນ ແລະ ອື່ນໆ ອັນໄດ້ສົ່ງຜົນໃຫ້ ຊາວໜຸ່ມເຫລົ່ານັ້ນໄດ້ກາຍເປັນນັກເລງ, ອັນຕະພານ, ຂ້າເຈົ້າ ເອົາຂອງ, ປຸ້ນຈີ້ຊີງຊັບ ແລະ ອື່ນໆມີຂຶ້ນຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ ຄືຢູ່ແຂວງ

ຊຽງຂວາງໃນປີ 2012 ຜ່ານມາ ມີຄະດີ ຕ່າງໆເກີດຂຶ້ນ 112 ເລື່ອງ, ເຈົ້າໜ້າທີ່ສາມາດຈັບຜູ້ຕ້ອງຫາມາດຳເນີນຄະດີ ໄດ້ 100 ກວ່າຄົນ, ໃນນັ້ນ ຫລາຍ ກວ່າໝູ່ແມ່ນຄະດີລັກຊັບມີຜູ້ຕ້ອງຫາ 59 ຄົນ ສາມາດເກັບກູ້ລົດຈັກທີ່ຖືກເສຍຫາຍຄືນມາໄດ້ 34 ຄັນ ແລະ ລົດຖີບ 2 ຄັນ.

    ແຕ່ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມ, ມີຫລາຍຄົນໃຫ້ທັດສະນະວ່າ: ເພື່ອຕ້ານ ແລະ ສະກັດກັ້ນສິ່ງຫຍໍ້ທໍ້ ດັ່ງກ່າວໃຫ້ ມີຜົນ, ກ່ອນອື່ນ ໝົດກໍຕ້ອງແມ່ນຄວາມເຂັ້ມແຂງຂອງເບື້ອງເຈົ້າໜ້າທີ່ ແລະ ຄວາມເຂັ້ມງວດດ້ານ ລະບຽບກົດໝາຍ. ພ້ອມນັ້ນ ກໍແມ່ນການມີ ສ່ວນຮ່ວມຂອງພາກສ່ວນອື່ນໆ ຄືສະ ຖາບັນຄອບຄົວ, ໂຮງຮຽນ ແລະ ສັງຄົມຕ້ອງເປັນຫູເປັນຕາຊ່ວຍກັນບອກສອນຕັກ ເຕືອນລູກຫລານ ແລະ ນັກຮຽນ-ນັກສຶກສາຂອງຕົນ ໃຫ້ຫ່າງໄກຈາກສິ່ງເສບ ຕິດ ແລະ ຮູ້ຫັນມາສ້າງຕົນເອງໃຫ້ກາຍເປັນພົນ ລະເມືອງດີຂອງ ຊາດ.