ສື່ເຮົາຍັງເສີມຂະຫຍາຍພາລະບົດບາດຂອງຕົນໄດ້ໜ້ອຍ

ໂດຍ: ບ.ກ

     ດັ່ງກົດໝາຍສື່ມວນຊົນໄດ້ລະບຸໄວ້ວ່າ: ສື່ມວນຊົນແມ່ນເວທີຖະແຫລງຂ່າວທີ່ຈຳເປັນ ແລະ ຂາດບໍ່ໄດ້ສຳລັບຊີວິດສັງຄົມ. ດັ່ງສື່ສິ່ງພິມ, ສື່ເອເລັກໂຕຣນິກ ແລະ ຜະລິດຕະພັນສື່ມວນຊົນອື່ນໆ, ມີພາລະບົດບາດເປັນກະບອກສຽງຂອງອົງການຈັດຕັ້ງພັກ, ລັດ ແລະ ສັງຄົມໃນການເຮັດວຽກງານໂຄສະນາສຶກສາອົບ ຮົມແນວທາງຂອງພັກ, ລະບຽບກົດໝາຍຂອງລັດ, ປຸກລະດົມນ້ຳໃຈຮັກຊາດ, ສະໜອງຂໍ້ມູນຂ່າວສານທາງດ້ານການເມືອງ, ເສດຖະກິດ-ສັງຄົມ, ວິທະຍາສາດ, ເຕັກໂນໂລຊີ, ສາລະຄວາມຮູ້, ສາລະບັນເທີງໃຫ້ແກ່ສັງຄົມ, ປະກອບສ່ວນຕ້ານປາກົດການຫຍໍ້ທໍ້ໃນສັງຄົມ, ຖ້ອຍທຳນອງບິດເບືອນຄວາມຈິງ, ເປັນ

ເວທີເສີມຂະຫຍາຍປະຊາທິປະໄຕ ແລະ ສິດເປັນເຈົ້າປະເທດຊາດຂອງປະຊາຊົນບັນດາເຜົ່າ. ນີ້ແມ່ນຄຳນິຍາມທີ່ລະບຸໄວ້ໃນກົດໝາຍສື່ມວນຊົນເຮົາ ເພື່ອເປັນບ່ອນອີງໃຫ້ແກ່ການເຄື່ອນໄຫວເຮັດວຽກງານສື່ຂອງຕົນໃຫ້ຖືກຕ້ອງຕາມພາລະບົດບາດດັ່ງກ່າວ, ແຕ່ແລ້ວ ໃນຜ່ານມານີ້ ພວກເຮົາຍັງເຮັດໄດ້ໜ້ອຍ ແລະ ຍັງບໍ່ທັນເສີມຂະຫຍາຍໄດ້ໝົດກຳລັງແຮງ ແລະ ເງື່ອນໄຂຕ່າງໆທີ່ຕົນມີຢູ່. ກໍດັ່ງການຕີລາຄາຂອງກອງປະຊຸມວຽກງານຖະແຫລງຂ່າວ, ວັດທະນະທຳ ແລະ ທ່ອງທ່ຽວທົ່ວປະເທດປະຈຳປີ 2016 ທີ່ໄດ້ຈັດຂຶ້ນໃນທ້າຍເດືອນມັງກອນຜ່ານມານີ້ ໄດ້ຊີ້ໃຫ້ເຫັນວ່າ: ດ້ານເນື້ອຫາສາລະ ແລະ ຮູບການສະເໜີຂອງສື່ມວນຊົນເຮົາຍັງບໍ່ທັນສາມາດຕອບສະໜອງຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການຂອງໜ້າທີ່ການເມືອງໃນໄລຍະໃໝ່, ບໍ່ທັນດຶງດູດຄວາມສົນໃຈຂອງຜູ້ອ່ານ, ຜູ້ຟັງ ແລະ ຜູ້ຊົມໄດ້ເທົ່າທີ່ຄວນ, ການເປັນເຈົ້າການ ແລະ ຄວາມສະດຸ້ງໄວໃນການຕອບຕ້ານຖ້ອຍທຳນອງໂຄສະນາບິດເບືອນໃສ່ຮ້າຍປ້າຍສີຂອງພວກອິດທິກຳລັງປໍລະປັກ ແລະ ກຸ່ມຄົນບໍ່ດີຍັງບໍ່ທັນການ ແລະ ບໍ່ທັນແຫລມຄົມ, ບາງລາຍການໃນສື່ມວນຊົນເຮົາມີຄວາມອຸດົມສົມບູນ ແລະ ຫລາກຫລາຍສີສັນ ບາງຄັ້ງຄາວຍັງມີລັກສະນະປ່ອຍປະໄປຕາມອາລົມຂອງຜູ້ປະກອບການ ແລະ ຜູ້ຈັດລາຍການເທົ່ານັ້ນ. ໃນຄວາມຈິງມັນກໍເປັນແນວນັ້ນແທ້, ແຕ່ຍ້ອນຫຍັງ ? ມັນກໍອາດມີຫລາຍສາເຫດທັງໃນຕົວ ແລະ ນອກຕົວຂອງມັນ. ຖ້າເວົ້າເລື່ອງໃນຕົວກໍອາດແມ່ນກະໂຕນັກຂ່າວເອງຍັງຂາດຄວາມບຸກໜ້າບືນຕົວ, ຄວາມກະຕືລືລົ້ນໃນວຽກງານ, ບໍ່ທັນເປັນເຈົ້າການ ແລະ ຄວາມຮັກອາຊີບມີໜ້ອຍ ບວກກັບຄວາມຮູ້ຄວາມສາມາດກໍຈຳກັດ. ດັ່ງນັ້ນ ຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ບົດຂຽນ, ບົດຂ່າວບໍ່ທັນເລິກເຊິ່ງເຖິງຮາກຖານປະຊາຊົນຢ່າງແທ້ຈິງ ສ່ວນໃຫຍ່ແມ່ນສາມາດນຳສະເໜີໄດ້ແຕ່ເບື້ອງເທິງລົງລຸ່ມ, ສ່ວນການນຳເອົາຄວາມຄິດ, ຄວາມເຫັນ ແລະ ຄວາມຂັດຂ້ອງໝອງໃຈຂອງປະຊາຊົນຂຶ້ນເທິງແມ່ນຍັງເຮັດໄດ້ໜ້ອຍ ແລະ ອື່ນໆ. ສ່ວນບັນຫານອກຕົວແມ່ນການກະຕຸກຊຸກຍູ້ເບື້ອງງົບປະມານການເງິນໃຫ້ແກ່ການພັດທະນາວຽກງານສື່ມວນຊົນຍັງຈຳກັດ, ການຕອບສະໜອງຂໍ້ມູນຕ່າງໆຂອງແຕ່ລະກະຊວງ, ຂະແໜງການ ແລະ ທ້ອງຖິ່ນກໍຍັງຝືດເຄືອງ. ຖ້າເວົ້າເລື່ອງສຳພາດຂອງເຈົ້າໜ້າທີ່ກ່ຽວຂ້ອງວຽກງານໃດໜຶ່ງ ເພື່ອຊີ້ແຈງຕໍ່ສັງຄົມກໍປານດຶງຂາເຕົ່າ. ເວົ້າລວມແລ້ວ ສື່ມວນຊົນເຮົາກໍມີບາງອັນຍັງຖືກຈຳກັດ. ດັ່ງນັ້ນ ຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ການນຳສະເໜີຂໍ້ມູນຂ່າວສານ, ການສ້າງລາຍການ ແລະ ສາລະຕ່າງໆຍັງບໍ່ທັນອຸດົມສົມບູນ ແລະ ຕອບສະໜອງໄດ້ຕາມພາລະບົດບາດຂອງຕົນຢ່າງແທ້ຈິງ.

     ດັ່ງນັ້ນ, ຖ້າສອງຝ່າຍຮ່ວມກັນແກ້ໄຂກໍຈະຊ່ວຍໃຫ້ສື່ມວນຊົນເຮົາໄດ້ຮັບການພັດທະນາເດີນໜ້າໄດ້ໄປໄກກວ່ານີ້.