ບັນຫາຮ້ານອິນເຕີເນັດ, ຮ້ານເກມສ້າງຄວມໜັກໃຈໃຫ້ສັງຄົມ

      ອາດເວົ້າໄດ້ວ່າ:ປັດຈຸບັນນີ້ ຢູ່ທົ່ວທຸກແຫ່ງຂອງນະຄອນຫຼວງ ວຽງຈັນກໍ່ຄືບັນດາເທ ສະບານ ແຂວງຕ່າງໆ, ໄດ້ມີຮ້ານອິນ ເຕີເນັດ ແລະຮ້ານເກມເກີດຂຶ້ນເປັນ ຈຳນວນຫຼາຍ, ນັບທັງໄດ້ຮັບອະ ນະຍາດແລະບໍ່ໄດ້ຮັບອະນຸຍາດ, ໂດຍຈຸດປະສົງຫຼັກ ຂອງຜູ້ປະກອບ ການແມ່ນເພື່ອຜົນປະໂຫຍດ ທາງເສດຖະກິດແລະພວກເຂົາກໍ ບໍ່ໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ຕໍ່ການ ຄຸ້ມຄອງ ຮ້ານເກມຂອງ ຕົນວ່າຈະດີ ແລະ ໃຫ້ຜົນປະໂຫຍດຫຍັ່ງແກ່ຜູ້ມາຫຼິ້ນ, ໂດຍ ສ່ວນໃຫຍ່ຈະແມ່ນໄວໜຸ່ມ, ນັກຮຽນ, ນັກສຶກສາກໍມີ ແລະ ພວກເຂົາກໍບໍ່ຄຳນຶງ ເຖິງການປະ ຕິບັດລະບຽບການໃດໆ, ດັ່ງນັ້ນ ຈຶ່ງກາຍເປັນບ່ອນຢົ່ວຢວນ ແລະ ມົ່ວສຸມ ກັບການພະນັນ ຕ່າງໆ,ສົ່ງ ຜົນໃຫ້ເດັກນ້ອຍເຍົາວະຊົນທີ ພວມຢູ່ໃນໄລຍະໄວຮຽນປະ ລະ ໂຮງຮຽນໄປຫຼິ້ນເກມດັ່ງກ່າວກໍມີ ແລ້ວເກີດກໍລະ ນີຕິດຫຼິ້ນເກມຈົນບໍ່ ສາມາດຮຽນ ໜັງສືໄດ້,ກໍ່ໃຫ້ເກີດ ໄພສັງຄົມອື່ນໆ,ປະກົດ ການດັ່ງ ກ່າວໄດ້ເກີດຂື້ນ ແລະ ແຜ່ຫຼາຍເປັນ ເວລາຫຼາຍປີແລ້ວ, ແຕ່ກໍຍັງເປັນບັນ ຫາແກ້ບໍ່ຕົກແລະໄດ້ກາຍເປັນສິ່ງລໍ້ຕາລໍ້ໃຈ, ເບື່ອມົວເດັກນ້ອຍເຍົາວະຊົນ, ນັກຮຽນ, ນັກ ສຶກສາທີ່ຮູ້ເທົ່າບໍ່ເຖິງການເຊິ່ງຜ່ານ ມາໄດ້ມີຫຼາຍພາກສ່ວນ ແລະ ຫຼາຍ ລະດັບປຶກສາຫາລີຊອກຊ່ອງທາງແກ້ໄຂ, ແຕ່ກໍຍັງບໍ່ ມີປະສິດທິຜົນເທົ່າ ທີຄວນແລະ ປັດຈຸ ບັນປະກົດວ່າ ຮ້ານອິນເຕີ ເນັດ, ຮ້ານເກມຫຼາຍໆແຫ່ງຍິ່ງຕັ້ງຂື້ນຢູ່ ໃກ້ກັບສະຖາບັນ ການສຶກສາຕ່າງໆ, ເພື່ອແນ່ໃສ່ບໍລິ ການແກ່ນັກຮຽນ, ນັກສຶກສາເຫຼົ່ານັ້ນຕະຫຼອດທັງເວັນທັງຄືນ, ໂດຍບໍ່ເອົາຫົວຊາຕໍ່ການຈົມ ວ່າແລະວິພາກວິຈານ ໃດໆຂອງສັງ ຄົມແລະຂະແໜງ ກ່ຽວຂ້ອງຕ່າງໆກໍຖິ້ມຄວາມຮັບ ຜິດຊອບໃຫ້ແກ່ກັນຕະຫຼອດມາ, ໂດຍ ສະເພາະແມ່ນອຳນາດການ

ປົກຄອງຂັ້ນຮາກຖານບ້ານກໍ ພຽງແຕ່ຄຳນຶງເຖິງລາຍຮັບຈາກ ຮ້ານອິນເຕີເນັດແລະຮ້ານເກມ ເຫຼົ່າ ນັ້ນເທົ່ານັ້ນ,ໂດຍບໍ່ຄຳນຶງ ເຖິງຄວາມເສຍຫາຍອື່ນໆຕາມມາ,ປ ະໃຫ້ຜູ້ເປັນເຈົ້າຂອງຢາກ ເຮັດຫຍັງກໍເຮັດເປີດໃຫ້ບໍລິການ ທັງເວັນ ແລະ ຄືນ, ຕົວຢ່າງ ຢູ່ນະຄອນຫຼວງວຽງຈັນເຫັນວ່າມີຫຼາຍຈຸດທີນັກຮຽນ, ນັກສຶກສາຍັງເພີດເພີນ, ມົ່ວສຸມກັບການ ຫຼິ້ນເກມ ແລະ ອິນເຕີເນັດ,ໂດຍບ່ໍສົນໃຈກັບ ການ ຮຽນຂອງຕົນ, ດັ່ງຮ້ານເກນຢູ່ໃກ້ໂຮງຮຽນ ມ ສ ວຽງຈັນ, ໂຮງຮຽນອຸດົມ ເລກ 9, ໂຮງຮຽນໜອງບອນ, ອ້ອມຂ້າງມະຫາວິທະຍາໄລແຫ່ງຊາດ ແລະ ບ່ອນອື່ນໆອີກຫຼາຍແຫ່ງ.

         ຕໍ່ບັນຫາດັ່ງກ່າວກໍບໍ່ເຫັນມີ ພາກສ່ວນທີກ່ຽວຂ້ອງໃດລົງມາ ແກ້ໄຂແລະຜ່ານມາລັດຖະມົນຕີ ຊ່ວຍວ່າ ການກະຊວງ ສຶກສາ ໄດ້ ແນະນຳໃຫ້ຄະນະບໍລິຫານການ ສຶກສາຂັ້ນນະຄອນຫຼວງແລະຄູ- ອາຈານທຸກຂັ້ນສຸມໃສ່ປະກົດ ການ ຫຍໍ້ທໍ້ທ່ີເກີດ ຂຶ້ນຢູ່ໃນຖັນ ແຖວນັກຮຽນນັກສຶກສາ,ປະສານ ສົບທົບແໜ້ນລະຫວ່າງຄອບຄົວ, ໂຮງຮຽນ,ສັງຄົມແລະພາກສ່ວນ ທີ່ກ່ຽວ ຂ້ອງອື່ນໆເພື່ອປຶກສາຫາ ລືແລະວາງມາດຕະການແກ້ໄຂ ໃຫ້ເດັດຂາດ, ບໍ່ດັ່ງນັ້ນສິ່ງດັ່ງກ່າວຍິ່ງຈະບານປາຍ ແລະ ສົ່ງຜົນບໍ່ດີ ຕໍ່ອະນາຄົດຂອງໄວໜຸ່ມເຍົາວະຊົນຂອງພວກເຮົາ.