ກະຊວງການເງິນ ໃຫ້ຮູ້ກ່ຽວກັບມາດຕະການແກ້ໄຂໜີ້ສິນຂອງລັດຖະບານ
(ໜີ້ສາທາລະນະ) ເມື່ອບໍ່ດົນມານີ້ວ່າ: ການມີ ໜີ້ສາທາລະນະແມ່ນຄວາມຈຳເປັນຂອງທຸກໆປະເທດ
ໂດຍສະເພາະປະເທດພວມພັດທະນາ, ຄວາມສາມາດເກັບລາຍຮັບຍັງຕ່ຳຕ້ອງໄດ້ກູ້ຢືມ
ເພື່ອແກ້ໄຂການຂາດດຸນ ແລະ ນຳໃຊ້ເຂົ້າໃນການລົງທຶນເພື່ອພັດທະນາທີ່ມີຄວາມຈຳເປັນ,
ສິ່ງສຳຄັນແມ່ນຕ້ອງຮັບປະກັນໃຫ້ໜີ້ສິນຢູ່ໃນຖານະຍືນຍົງ ແລະ ສາມາດຄວບຄຸມບໍລິຫານໄດ້
ແລະ ຈົ່ງຊ່ອງຫວ່າງສາມາດກູ້ຢືມໄດ້ຕື່ມໃນກໍລະນີມີຄວາມຈຳເປັນ ເຊິ່ງການແກ້ໄຂໜີ້ສິນດັ່ງກ່າວໃນສະເພາະໜ້າ
ແລະ ຍາວນານ ແມ່ນມີຫລາຍກົນໄກ ແລະ ວິທີການ ຄືໜີ້ສິນຕ່າງ ປະເທດ: ໃນສະເພາະໜ້າ
ຕ້ອງຈັດສັນເຂົ້າແຜນງົບປະມານແຕ່ລະສົກປີຢ່າງຄົບຖ້ວນ ທັງແຜນກູ້ຢືມ ແລະ
ການຊຳລະໜີ້ ທັງຕົ້ນ ທຶນ ແລະດອກເບັ້ຍ ແລະ ປະຕິບັດ ການຊຳລະໃຫ້ຖືກກຳນົດເວລາ,
ສ້າງຄວາມເຊື່ອໝັ້ນຂອງຜູ້ໃຫ້ທຶນຕໍ່ຖານະການເງິນຂອງ ສປປ ລາວ (ຜ່ານມາພວກເຮົາເຮັດດີແລ້ວ).
ໄລຍະຍາວການກູ້ຢືມໃໝ່ຕ້ອງມີການໄລ່ລຽງຢ່າງຖີ່ຖ້ວນ, ຈຳກັດການກູ້ຢືມເພື່ອລົງທຶນໃນໂຄງລ່າງພື້ນຖານ
ໂດຍເງື່ອນໄຂເງິນກູ້ທຸລະກິດ,ຄວນຄວບຄຸມການກູ້ ແລະ ຖານະໜີ້ສິນໃຫ້ຢູ່ໃນເກນທີ່ສາກົນກຳນົດໄວ້ເຊັ່ນ:
ໜີ້ ສິນຕໍ່ GDP ບໍ່ເກີນ 40% ແລະ ມູນຄ່າຊຳລະໜີ້ບໍ່ເກີນ 20% ຂອງມູນຄ່າສົ່ງອອກ
ແລະ ລາຍຮັບພາຍໃນ ໜີ້ພາຍໃນມີ 2 ພາກ ສ່ວນ ຄືໜີ້ເກີດຂຶ້ນໃນຂົງເຂດບໍລິຫານ
ແລະ ໜີ້ໃນຂົງເຂດການລົງທຶນ.ໜີ້ເກີດຂຶ້ນໃນຂົງເຂດບໍລິຫານ ໄດ້ສ້າງບັນຫາໃຫ້ພາກທຸລະກິດໜັກໜ່ວງສົມຄວນ
ເປັນການຢືດທຶນໝູນວຽນຂອງພາກທຸລະກິດ, ມີຄວາມຈຳເປັນຕ້ອງດຳເນີນການກວດກາ
ແລະ ແກ້ໄຂໃຫ້ໄວ (ຄ່າໄຟຟ້າ, ນ້ຳປະປາ, ໂທລະຄົມ) ໂດຍຈັດເຂົ້າ
ແຜນໃຊ້ຈ່າຍບໍລິຫານຂອງແຕ່ລະອົງ
ການທີ່ມີໜີ້ສິນ ເພື່ອຊຳລະສະສາງໃຫ້ໝົດໄປ. ພ້ອມນີ້ ຕ້ອງປະຕິບັດມາດຕະການປະຢັດການໃຊ້ຈ່າຍ,
ກຳນົດໝາຍລາຍຈ່າຍບໍລິ ຫານໃຫ້ແທດເໝາະ ແລະ ປະຕິ ບັດໃຫ້ເຂັ້ມງວດຄາດວ່າຈະປະ
ຕິບັດໃນສົກປີ 2013-2014 ເປັນຕົ້ນໄປ. ໜີ້ໂຄງການລົງທຶນຂອງລັດ ໃນສົກປີ
2012-2013 ໂດຍປະຕິບັດນະໂຍບາຍຊຳລະໜີ້ມີສ່ວນຫລຸດ ແລະ ຈາກພັນທະບັດທີ່ຮັບຜິດຊອບໂດຍກະຊວງການເງິນ.
ໄດ້ຢຸດເຊົາການປະຕິບັດສ່ວນແບ່ງຊຳລະໜີ້ 35% ຂອງມູນຄ່າເງິນລົງທຶນ.
ການແກ້ໄຂມາຮອດປັດຈຸ ບັນໜີ້ສິນແຕ່ປີ
2011 ຄືນຫລັງ ຫລຸດລົງໃນລະດັບ 10.000 ກວ່າຕື້ກີບ, ແຕ່ຕ້ອງສືບຕໍ່ແກ້ໄຂໜີ້ດັ່ງ
ກ່າວໃນບ້ວງສ່ວນຫລຸດທີ່ຍັງຊຳ ລະບໍ່ໝົດ ແລະ ພັນທະບັດທີ່ຈະຄົບກຳນົດໄຖ່ຖອນ.ປັດຈຸບັນ
ໂຄງ ການຊຳລະໜີ້ດັ່ງກ່າວໄດ້ຢຸດເຊົາແລ້ວ, ແຕ່ສ່ວນທີ່ຍັງບໍ່ທັນພິຈາ ລະນາຊຳລະແມ່ນຍັງສູງປະມານ
1.000 ກວ່າຕື້ກີບ (ໜີ້ 2011 ຄືນຫລັງ) ແລະ ໜີ້ໃໝ່ແຕ່ປີ 2012 ມາ ນີ້ ຍັງສືບຕໍ່ເພີ່ມຂຶ້ນຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ.
ເມື່ອຢຸດເຊົາຊຳລະແບບມີສ່ວນຫລຸດ, ພັນທະບັດກໍຕ້ອງກັບຄືນໄປໃຊ້ກົນໄກເກົ່າ
ຄືແບ່ງເອົາ 35% ຂອງມູນຄ່າເງິນລົງທຶນແຕ່ ລະປີໄປຊຳລະໜີ້ ໂດຍມອບໃຫ້ກະຊວງແຜນ
ການ ແລະ ການລົງທຶນຮັບຜິດຊອບ ຫລື ຈະມອບໃຫ້ກະຊວງການເງິນຮັບຜິດຊອບກໍໄດ້, ແຕ່ຕ້ອງຫັກເອົາ
35% ຂອງວົງເງິນລົງທຶນໄວ້ຢູ່ກະຊວງການເງິນ. ພ້ອມນີ້ ສືບຕໍ່ປະຕິບັດນະໂຍບາຍຕໍ່ທ້ອງຖິ່ນມີລາຍຮັບໄດ້ເກີນແຜນ
ສາມາດນຳໃຊ້ເງິນເກີນແຜນຊຳລະໜີ້ສິນຂອງຕົນເອງໄດ້, ແຕ່ຕ້ອງຈັດສັນເຂົ້າງົບ
ປະມານ ເພື່ອເພີ່ມຄວາມຮັບຜິດ ຊອບເກັບລາຍຮັບ ແລະ ສິ່ງສຳ ຄັນແມ່ນເຮັດແນວໃດຈະບໍ່ໃຫ້ເກີດມີໜີ້ສິນໃໝ່ເກີນຂອບເຂດ,
ໃນສະເພາະໜ້າ ແລະ ຍາວນານຄວນລົງທຶນຢ່າງມີຈຸດສຸມມີປະ ສິດທິຜົນເຊັ່ນ: ຄວນມີການແຕ່ງ
ຕັ້ງຄະນະວິຊາການຄົ້ນຄວ້າໂຄງ ການຈຸດສຸມບູລິມະສິດ ຫລີກເວັ້ນ ການລົງທຶນຊະຊາຍເກີນໄປ,ແຜນ
ງານ-ແຜນເງິນ-ແຜນຄົນຕ້ອງສອດຄ່ອງກັນ, ຫ້າມຈັດຕັ້ງປະຕິ ບັດໂຄງການທີ່ບໍ່ມີແຫລ່ງທຶນຮອງຮັບຢ່າງຈະແຈ້ງ,
ຄວບຄຸມມູນຄ່າໂຄງການໃຫ້ຢູ່ໃນລະດັບສົມເຫດສົມຜົນ ຈຳກັດການຟຸມເຟືອຍຫົ່ວໄຫລງົບປະມານຂອງລັດໃນຂົງເຂດການລົງທຶນ.
ສັງລວມແລ້ວ ເພື່ອຄຸ້ມຄອງ ບໍລິຫານໜີ້ສິນໃຫ້ມີຄວາມຍືນຍົງ
ບໍລິຫານໜີ້ສິນໄດ້ຢ່າງຄ່ອງໂຕ ຮັບປະກັນສະຖຽນລະພາບດ້ານເສດຖະກິດ-ການເງິນແຫ່ງລັດ
ຕ້ອງເພີ່ມທະວີການຂຸດຄົ້ນເກັບລາຍຮັບງົບປະມານແຫ່ງລັດໃຫ້ສູງຂຶ້ນ, ຫລຸດຜ່ອນການກູ້ເງິນມາຈ່າຍ,ວາງແຜນການໃຊ້ຈ່າຍຢ່າງລະມັດລະວັງປະຢັດມັດທະຍັດ
ທັງໃນຂົງເຂດບໍລິຫານ ແລະ ຂົງເຂດການລົງ ທຶນ,ຈຳກັດການຂາດດູນງົບປະມານບໍ່ໃຫ້ເກີນ
5% ຂອງ GDP ໂດຍການເພີ່ມລາຍຮັບ ເປັນຕົ້ນລາຍຮັບພາຍໃນ (ພາສີ-ອາກອນ, ຄ່າທຳນຽມ,
ຊັບສິນຂອງລັດ), ປະຢັດລາຍຈ່າຍບໍລິ ຫານ ໂດຍການອອກຂໍ້ກຳນົດໃຊ້ຈ່າຍບໍລິຫານ,
ຈຳກັດໃຊ້ນ້ຳ, ໃຊ້ໄຟ, ໄປຕ່າງປະເທດ,ຮັບແຂກ, ປະຢັດໃນການລົງທຶນ.ອັນສຳຄັນແມ່ນຫລຸດຜ່ອນການໃຊ້ຈ່າຍໃນໂຄງການພິເສດທີ່ໃຊ້ງົບປະມານສູງເກີນຄວາມຈຳເປັນເຊັ່ນ:
ມູນຄ່າໂຄງການເໝາະສົມ,ວິໄນການ ຈັດຊື້-ຈັດຈ້າງ (ຜູ້ອອກແບບໂຄງ ການ, ບໍ່ໃຫ້ດຳເນີນໂຄງການ,
ຕ້ອງຈັດຕັ້ງປະມູນໃຫ້ຖືກຕ້ອງຕາມລະບຽບກົດໝາຍ), ເພີ່ມການລົງທຶນໃນຂົງເຂດຊອບແວ
(ພັດທະນາຄົນ), ເພີ່ມລົງທຶນໃນຂົງເຂດການຜະລິດ, ສ້າງສູນຄົ້ນຄວ້າແນວພັນ, ການຜະລິດເປັນສິນຄ້າ,
ສ້າງຖານລາຍຮັບເພີ່ມຂຶ້ນ ເພື່ອແນໃສ່ຮັບປະກັນຊຳ ລະໜີ້ໄດ້ຕາມກຳນົດເວລາ
ທັງໜີ້ພາຍໃນ ແລະ ຕ່າງປະເທດ ເພື່ອສ້າງຄວາມເຊື່ອຖືຕໍ່ລັດຖະບານ, ຮັກສາຂອບເຂດໜີ້ສິນໃນລະດັບເໝາະສົມ
ແລະ ໃຫ້ສາມາດກູ້ໄດ້ເພີ່ມໃນກໍລະນີທີ່ມີຄວາມຈຳເປັນ.
No comments:
Post a Comment