ວັນທີ 12 ຕຸລານີ້, ແມ່ນວັນແຫ່ງຊາດ ເພື່ອຕ້ານຢາເສບຕິດ
ຄົບຮອບ 12 ປີ ເຊິ່ງມີຄຳຂວັນ ວ່າ: “ ຢາເສບຕິດເປັນພິດ ເປັນໄພ, ຜູ້ເສບຕາຍຜູ້ຂາຍຕິດຄຸກ,
ຜູ້ທຸກແມ່ນພໍ່ແມ່ ແລະ ຄອບຄົວ ” ແລະ ໃນໂອກາດວັນສຳຄັນດັ່ງກ່າວນີ້,
ທ່ານ ກຸ ຈັນສີ ນາ ຮັກສາການປະທານຄະນະກຳມະການແຫ່ງຊາດ ເພື່ອກວດກາ ແລະ ຄວບຄຸມຢາເສບຕິດໄດ້ມີຄຳເຫັນວ່າ:
ດັ່ງພວກເຮົາຮູ້ນຳກັນວ່າ, ປັດຈຸບັນຢູ່ປະເທດເຮົາ, ຢາເສບຕິດປະເພດຢາບ້າ ຍັງສືບຕໍ່ເປັນບັນຫາພົ້ນເດັ່ນ
ແລະ ມີລັກສະນະເພີ່ມຂຶ້ນຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ, ແຜ່ລະບາດນັບທັງຢູ່ຕົວເມືອງ ແລະ
ຊົນນະບົດຫ່າງໄກສອກຫຼີກ. ຢາເສບຕິດເປັນຕົ້ນເຫດກໍ່ໃຫ້ເກີດສີ່ງຫຍໍ້ທໍ້ໃນສັງ
ຄົມ, ມັນໄດ້ຄຸກຄາມເຖິງຄວາມສະຫງົບສຸກແລະຄວາມເປັນລະບຽບຮຽບຮ້ອຍຂອງບ້ານເມືອງ,
ກົດໜ່ວງຖ່ວງດຶງການສ້າງສາພັດທະນາປະເທດຊາດ, ນຳເອົາຄວາມຫາຍານະມາສູ່ຄອບຄົວ,
ສັງຄົມ ແລະ ຄົນຮຸ່ນສືບທອດທັງຍັງເປັນພາຫະນະເຊື່ອມຕໍ່ກໍ່ໃຫ້ເກີດບັນຫາອາຊະຍາກຳຂ້າມຊາດນຳອີກ.
ຍ້ອນແນວນັ້ນ, ພັກ ແລະ ລັດຖະບານ, ໄດ້ຖືເອົາການສະກັດກັ້ນ
ແລະ ແກ້ໄຂບັນຫາຢາເສບຕິດເປັນໜ້າທີ່ສຳຄັນ ແລະ ໄດ້ຈັດຕັ້ງປະຕິບັດວຽກງານດັ່ງກ່າວຢ່າງຈິງຈັງຕະຫຼອດມາ.
1 ປີຜ່ານມາ ຊຶ່ງເປັນປີສຸດທ້າຍຂອງການປະຕິບັດແຜນແມ່ບົດແຫ່ງຊາດ ເພື່ອຄວບຄຸມຢາເສບຕິດນັ້ນ,
ພວກເຮົາໄດ້ມີການປັບປຸງກົດໝາຍທີ່ກ່ຽວພັນກັບບັນຫາຢາເສບຕິດ ໃຫ້ສອດ ຄ່ອງກັບສະພາບຕົວຈິງ,
ໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ຕໍ່ການສຶກສາອົບຮົມໃຫ້ປະຊາຊົນບັນດາຊັ້ນຄົນ ເປັນຕົ້ນແມ່ນຊາວໜຸ່ມ-ເຍົາວະຊົນ
ທີ່ເປັນອະນາຄົດຂອງຊາດ ໄດ້ຮັບຮູ້ ແລະ ເຂົ້າໃຈຢ່າງຖືກຕ້ອງກ່ຽວກັບພິດໄພ
ແລະ ຜົນຮ້າຍຂອງຢາເສບຕິດ, ໄດ້ໂຄສະນາເຜີຍແຜ່ແນວທາງນະໂຍບາຍ, ລະບຽບກົດໝາຍ
ແລະ ມະຕິຄຳສັ່ງຂອງພັກ-ລັດ ກ່ຽວກັບບັນຫາຢາເສບຕິດຫຼາຍຮູບການ. ພວກເຮົາໄດ້ປະຕິບັດໂຄງການພັດທະນາຊົນນະບົດ
ເພື່ອຊ່ວຍເຫຼືອ ແລະ ສ້າງເງື່ອນໄຂໃຫ້ແກ່ຄອບຄົວປະຊາຊົນບັນດາເຜົ່າຢູ່ເຂດພູດອຍພາກເໜືອ
ໄດ້ຫັນໄປປະກອບອາຊີບອື່ນທີ່ໝັ້ນຄົງແທນການປູກຝິ່ນ ອັນໄດ້ເຮັດໃຫ້ເນື້ອທີ່ລັກປູກຝິ່ນປີນີ້
ຫຼຸດລົງຖ້າທຽບໃສ່ປີຜ່ານມາ. ພວກເຮົາໄດ້ຊ່ວຍເຫຼືອດ້ວຍຈິດໃຈມະນຸດສະທຳ ຕໍ່ຜູ້ໄດ້ຮັບເຄາະຮ້າຍຈາກຢາເສບຕິດ
ໂດຍການປິ່ນປົວ ແລະ ຟື້ນຟູສຸ ຂະພາບຢູ່ຕາມສູນ,ຕາມຄຸ້ມບ້ານ ແລະ ຢູ່ກັບຄອບຄົວຂອງຄົນເຈັບໄດ້ຫຼາຍພັນຄົນ;
ການປະຕິບັດມາດຕະການທາງກົດໝາຍຂອງເຈົ້າໜ້າທີ່ ກໍເຮັດໄດ້ດີຢູ່ຫຼາຍທ້ອງຖິ່ນ,
ສາມາດມ້າງຄະດີ ໄດ້ຫຼາຍພໍສົມຄວນ.. ການປະຕິບັດພັນທະ ແລະ ສົນທິສັນຍາສາກົນ ໂດຍສະເພາະກັບບັນດາປະເທດເພື່ອນບ້ານໃກ້ຄຽງ
ທີ່ ສປປ ລາວ ເປັນພາຄີ ກໍໄດ້ມີການເອົາໃຈໃສ່ຢ່າງສະເໝີຕົ້ນສະເໝີປາຍຕະຫຼອດມາ.
ອັນນີ້, ແມ່ນໝາກ ຜົນຂອງການປະກອບສ່ວນໃນສັງຄົມ ແລະ ການຊ່ວຍເຫຼືອຮ່ວມມືຂອງບັນດາປະເທດເພື່ອນມິດ
ແລະ ອົງການຈັດຕັ້ງສາກົນເຂົ້າໃນຂະບວນ ການດັ່ງກ່າວ.
ຄຽງຄູ່ກັບຜົນສຳເລັດທີ່ພວກເຮົາພາກັນຍາດມາໄດ້ນັ້ນ,ກໍຍັງມີຂໍ້ຄົງຄ້າງ
ແລະ ສິ່ງທ້າທາຍຫຼາຍປະການ ທີ່ພວກເຮົາຈະຕ້ອງໄດ້ພາກັນຕັ້ງໜ້າສືບຕໍ່ແກ້ໄຂດ້ວຍຄວາມຮັບຜິດຊອບສູງ.ໃນປັດຈຸ
ບັນຢູ່ ສປປ ລາວ, ຢາເສບຕິດ ຍັງເປັນບັນຫາສັງຄົມທີ່ພົ້ນເດັ່ນ ແລະ ມີລັກສະນະທ້າທາຍຢູ່ຫຼາຍທ້ອງຖິ່ນ.
ຖ້າພວກເຮົາບໍ່ພາກັນເອົາໃຈໃສ່ຕໍ່ບັນຫາດັ່ງກ່າວຢ່າງເອົາການເອົາງານ, ມັນອາດຈະສືບຕໍ່ແຜ່ຂະຫຍາຍອອກສູ່ວົງກວ້າງ
ແລະ ເພີ່ມທະວີຄວາມຮຸນແຮງຂຶ້ນເລື້ອຍໆ. ຢາເສບຕິດເປັນບັນຫາລວມຂອງຊາດເຮົາ
ທີ່ຫຼໍ່ແຫຼມ ແລະ ມີຄວາມສັບສົນ.ການແກ້ໄຂບັນຫາຢາເສບຕິດ ແມ່ນພັນ ທະໜ້າທີ່ຂອງໝົດທຸກຄົນ.
ດັ່ງ ນັ້ນ, ໃນໂອກາດວັນແຫ່ງຊາດ ຕ້ານຢາເສບຕິດປີນີ້, ຂ້າພະເຈົ້າຂໍຮຽກ ຮ້ອງ
ແລະ ເຊີນຊວນປະຊາຊົນລາວບັນດາເຜົ່າ ແລະ ຊັ້ນຄົນຕ່າງໆໃນທົ່ວສັງຄົມ ຈົ່ງໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມໃນຂະບວນການສະກັດກັ້ນ
ແລະ ຕ້ານຢາເສບຕິດ ພ້ອມທັງຂໍຄວາມຮ່ວມມືເອົາໃຈໃສ່ບາງວຽກງານທີ່ສຳຄັນ
ຄື
1. ພົນລະເມືອງລາວ ໂດຍ ສະເພາະ ນັກຮຽນ-ນັກສຶກສາ,
ໄວໜຸ່ມ-ເຍົາວະຊົນ ຕ້ອງມີສະຕິລະ ວັງຕົວສູງຢູ່ສະເໝີ ເພື່ອບໍ່ຫຼົງເຊື່ອຕໍ່ການຕົວະຍົວະຫຼອກລວງ
ແລະ ຊວນເຊື່ອໃນຫຼາຍຮູບການຂອງພວກຄົນບໍ່ດີ ໃຫ້ໄປທົດລອງເສບຢາເສບຕິດ,
ເຊື່ອຟັງຄຳແນະນຳ- ສັງສອນຂອງພໍ່ແມ່ຜູ້ປົກຄອງ ແລະ ຄູອາຈານ, ຕັ້ງໃຈສຶກສາຮ່ຳຮຽນ,
ເຮັດວຽກຊ່ວຍຄອບຄົວໃນຍາມວັນພັກ, ຫັນມາຫຼິ້ນກິລາ- ສິ ລະປະວັນນະຄະດີ ໃນເວລາຫວ່າງວຽກ.
ສຳລັບຜູ້ໃດຫາກໄດ້ທົດລອງເສບຫຼືພວມຢູ່ໃນຄວາມ ສ່ຽງຕົກເປັນທາດຂອງຢາເສບຕິດ
ກໍຕ້ອງໄດ້ມີຄວາມເຂັ້ມແຂງກ້າຫານ, ມີຄວາມເດັດດ່ຽວ ຕັດສິນໃຈຢຸດເຊົາການເສບຢາເສບຕິດ,
ບໍ່ໄປພົວພັນ ແລະ ບໍ່ໄປຫຍຸ້ງກ່ຽວກັບສັດຕູທີ່ຮ້າຍກາດໂຕນີ້ຕື່ມອີກ.
2. ສະຖາບັນຄອບຄົວ ມີບົດບາດສຳຄັນໃນການສຶກສາອົບ
ຮົມ, ເປັນຮົ້ວປ້ອງກັນບໍ່ໃຫ້ສະມາ ຊິກພາຍໃນຄອບຄົວ ໄດ້ຕົກເປັນທາດຂອງຢາເສບຕິດ,
ພໍ່ແມ່ຜູ້ປົກ ຄອງຕ້ອງໄດ້ເປັນແບບຢ່າງທີ່ດີ, ຮູ້ແບ່ງປັນເວລາເພື່ອໃຫ້ຄວາມອົບອຸ່ນ
ແລະ ຢູ່ໃກ້ຊິດຕິດແທດກັບຜູ້ເປັນລູກ, ໃຫ້ກຳລັງໃຈລູກ, ໃຫ້ຄຳປຶກສາ,ໝັ່ນຕັກເຕືອນບອກ
ສອນລູກໄປໃນທາງທີ່ດີ, ເກັບກຳ ແລະ ຊອກຮູ້ເຖິງຄວາມທຸກສຸກ ແລະ ການດຳລົງຊີວິດປະຈຳວັນຂອງລູກ,
ຕິດຕາມກວດກາ ການເຄື່ອນໄຫວໄປມາຂອງລູກຢ່າງເປັນປົກກະຕິ ຮີບຮ້ອນແກ້ໄຂບັນຫາໃຫ້ທັນສະພາບການ.
ຢູ່ສັງຄົມລາວໃນປັດຈຸບັນ, ໄດ້ມີພໍ່ແມ່ຜູ້ປົກ ຄອງຈຳນວນບໍ່ໜ້ອຍ, ມີເວລາ
ເພື່ອປະຕິບັດໜ້າທີ່ວຽກງານ ຫຼື ດຳເນີນການຜະລິດ-ທຸລະກິດ ຢ່າງບໍ່ຮູ້ອິດເໝື່ອຍໃນແຕ່ລະວັນ,
ແຕ່ຫາກບໍ່ຄ່ອຍມີເວລາຫວ່າງ ເພື່ອກິນເຂົ້າຮ່ວມພາ-ກິນປາຮ່ວມຖ້ວຍ ແລະ
ໂອ້ລົມສົນທະນາກັບລູກ.ນີ້ແມ່ນສາເຫດໜຶ່ງທີ່ພາໃຫ້ລູກຫຼານຂອງພວກເຮົາຫຼົງຜິດໄປມົ້ວສຸມ
ແລະ ຕົກເປັນທາດຂອງຢາເສບຕິດໄດ້ງ່າຍ.
3. ຊ່ວບ້ານ ແລະ ສັງຄົມ ມີ ໜ້າທີ່ໂຄສະນາ,
ສຶກສາອົບຮົມ ແລະ ປຸກລະດົມໃຫ້ທຸກຊັ້ນຄົນ ເຫັນໄດ້ເຖິງພິດໄພ ແລະ ຜົນຮ້າຍຂອງຢາເສບຕິດ,
ໃຫ້ຄວາມຮ່ວມມືຊອກຮູ້ ແລະ ສະໜອງຂໍ້ມູນຂ່າວສານໃຫ້ແກ່ເຈົ້າໜ້າທີ່ປົກປ້ອງກົດໝາຍ
ເພື່ອຂຶ້ນບັນຊີຜູ້ຜະລິດ, ຜູ້ເສບ, ຜູ້ຄ້າຂາຍ-ລຳລຽງຂົນສົ່ງ ແລະ ຜູ້ມີຢາເສບຕິດໄວ້ໃນຄອບຄອງ
ພ້ອມກັນຕິດຕາມ ການເຄື່ອນໄຫວໄປໃນທາງທີ່ຜິດ ຂອງພວກຄົນບໍ່ດີ ເພື່ອກ້າວໄປເຖິງການສະກັດກັ້ນ
ແລະ ຈັບກຸມຜູ້ຕ້ອງຫາ ມາດຳເນີນຄະດີຕາມລະບຽບກົດໝາຍຂອງບ້ານເມືອງ ນອກຈາກນັ້ນ,
ຍັງໄດ້ຮ່ວມມືກັບພໍ່ແມ່ຜູ້ປົກຄອງ ເພື່ອຊ່ວຍເຫຼືອຜູ້ໄດ້ຮັບເຄາະຮ້າຍຈາກຢາເສບຕິດໃຫ້ກັບຄືນເປັນຄົນດີຂອງສັງຄົມ.
4. ອົງການຈັດຕັ້ງຂອງ ພັກ-ລັດ, ອຳນາດການປົກຄອງ
ທ້ອງຖິ່ນຂັ້ນຕ່າງໆ, ແນວລາວສ້າງຊາດ, ສະຫະພັນນັກ ຮົບເກົ່າ, ອົງການຈັດຕັ້ງມະຫາຊົນ,ບັນດາ
ຫົວໜ່ວຍການຜະລິດ-ທຸລະກິດຕ່າງໆ ລ້ວນແຕ່ມີໜ້າທີ່ສຶກສາອົບຮົມ, ຕິດຕາມ ກວດກາສະມາຊິກ, ຖືເອົາບັນຫາຕ້ານຢາເສບຕິດ
ເປັນຫົວຂໍ້ໜຶ່ງຂອງການດຳ ເນີນຊີວິດການເມືອງຂອງຕົນ, ເອົາໃຈໃສ່ໂຄສະ ນາເຜີຍແຜ່ລະບຽບກົດໝາຍ,
ມະຕິຄຳສັ່ງ ແລະ ນິຕິກຳສະບັບຕ່າງໆ ພ້ອມທັງພິດ ໄພ ແລະ ຜົນຮ້າຍຂອງຢາເສບຕິດຢ່າງ ກວ້າງຂວາງ
ແລະ ເລິກເຊິ່ງ ດ້ວຍການໂຄສະນາຜ່ານວິທະຍຸ- ໜັງສືພິມ, ໂທລະພາບ, ປ້າຍໂຄສະນາ ເພື່ອຊີ້ໃຫ້ສັງຄົມເຫັນ
ຜົນຮ້າຍຂອງຢາເສບຕິດ, ແນະນຳໃຫ້ແຕ່ລະພາກສ່ວນເຂົ້າຮ່ວມໃນ ຂະບວນການຕ້ານຢາເສບຕິດຢ່າງຈິງຈັງ,
ເອົາໃຈໃສ່ສະ ກັດກັ້ນ ແລະ ແກ້ໄຂການລັກລອບປູກຝິ່ນຢູ່ຕາມພື້ນທີ່ຕ່າງໆໃຫ້ຫຼຸດລົງຢ່າງຈະແຈ້ງ,
ສົມທົບກັບຜູ້ປະກອບການທັງພາຍໃນ ແລະຕ່າງປະເທດ ເພື່ອຊ່ວຍເຫຼືອ ແລະ ສ້າງເງື່ອນໄຂໃຫ້ປະຊາຊົນທີ່ເຄີຍປູກຝິ່ນຫັນມາປະກອບອາຊີບອື່ນທີ່ໝັ້ນຄົງ,
ມີລາຍ ໄດ້ອັນຈຳເປັນເພື່ອດຳລົງຊີວິດປະຈຳວັນຂອງເຂົາເຈົ້າ. ສຳລັບທ້ອງຖິ່ນໃດທີ່ມີສູນປິ່ນປົວກໍໃຫ້ເອົາໃຈໃສ່ເພື່ອເຮັດໃຫ້ສັງຄົມມີ
ຄວາມເຊື່ອໝັ້ນຕໍ່ສູນ, ຢາກເອົາລູກຫຼານຂອງຕົນມາບຳບັດຮັກສານັບມື້ນັບຫຼາຍ, ເອົາໃຈໃສ່ເຝິກວິຊາຊີບເພື່ອຊ່ວຍໃຫ້ຄົນ
ປ່ວຍມີວຽກເຮັດງານທຳເວລາກັບອອກສູ່ສັງຄົມ. ພ້ອມດຽວກັນນັ້ນ, ຖ້າທ້ອງຖິ່ນໃດມີເງື່ອນໄຂກໍສະເໜີໃຫ້ສ້າງຕັ້ງກອງທຶນ
ຕ້ານຢາເສບຕິດ, ປະກອບທຶນຈາກງົບປະມານຂອງລັດ, ຈາກການຊ່ວຍເຫຼືອຂອງສາກົນ, ການປະກອບສ່ວນຂອງບັນດາຊັ້ນ
ຄົນທັງພາຍໃນ ແລະ ຕ່າງປະເທດ,ຈາກຊັບສິນທີ່ໄດ້ມາຈາກຄະດີຢາເສບຕິດທີ່ສານຕັດສີນໃຊ້ໄດ້ຢ່າງເດັດຂາດ.
ດັ່ງນັ້ນ, ອຳນາດການປົກຄອງທ້ອງຖິ່ນຂັ້ນຕ່າງໆ,ພະນັກງານ,
ທະຫານ, ຕຳຫຼວດ ແລະ ປະຊາຊົນທຸກຊັ້ນຄົນ, ທຸກ ເພດໄວຈົ່ງ ພ້ອມກັນເປັນເຈົ້າການເຂົ້າຮ່ວມໃນຂະບວນການສະກັດກັ້ນ
ແລະ ກຳຈັດຢາເສບຕິດໃຫ້ໝົດໄປຈາກສັງຄົມລາວ ແລະ ຫວັງຢ່າງຍິ່ງ ວ່າບັນດາປະເທດເພື່ອນມິດ ແລະ
ອົງການຈັດຕັ້ງສາກົນຍັງສືບຕໍ່ໃຫ້ການສະໜັບສະໜູນ, ຮ່ວມມື ແລະ ປະກອບທຶນຮອນຊ່ວຍລັດຖະບານລາວ
ເພື່ອແກ້ໄຂບັນຫາ ຢາເສບຕິດໃຫ້ໄດຮັບຜົນດີ, ປະກອບສ່ວນເຮັດໃຫ້ອາຊຽນ ແລະ ພາກພື້ນໄດ້ປອດຈາກຢາເສບຕິດພາຍໃນປີ
2015.
No comments:
Post a Comment