ຊາວໜຸ່ມຍັງຖືກກີດກັນຫຼາຍຢ່າງໃນການເຂົ້າເຖິງວຽກເຮັດງານທຳ

          ອົງການສະຫະປະຊາຊາດກອງທຶນສຳລັບປະຊາກອນປະຈຳລາວໃຫ້ຮູ້ວ່າ: ສປປ ລາວ ແມ່ນປະເທດໜຶ່ງທີ່ຕັ້ງຢູ່ໃນຂົງເຂດອາຊີຕາເວັນອອກສ່ຽງໃຕ້, ປະຊາກອນສ່ວນຫຼາຍແມ່ນໄວໜຸ່ມກວມ 60 %, ຊຶ່ງມີອາຍຸຕ່ຳກວ່າ 25 ປີ ແລະ ຫຼາຍກວ່າ 30% ແມ່ນມີອາຍຸລະວຫ່າງ 10 – 25 ປີ , ຈຳນວນໄວໜຸ່ມກວມເອົາ 70 % ແມ່ນອາໄສຢູ່ເຂດຊົນນະບົດ ແລະ 52,5 % ແມ່ນຊົນເຜົ່າລາວ ແລະ ຈາກການວິໄຈສະພາບຊາວໜຸ່ມ ແລະ ເຍົາວະຊົນ (AYSA) ຢູ່ ສປປ ລາວ ເຫັນວ່າ: ການປະກອບສ່ວນທາງດ້ານແຮງງານຂອງຊາວໜຸ່ມແມ່ນມີອັດຕາສູງເຖິງ 48,9%,ໃນກຸ່ມອາຍຸ 15 – 19 ປີ ແລະ 83.7%ໃນກຸ່ມອາຍຸ 20 – 24 ປີ, ຊຶ່ງໃນນັ້ນອັດຕາການມີວຽກເຮັດງານທຳຂອງໄວໜຸ່ມຍິງໃນປັດ ຈຸບັນແມ່ນສູງກ່ວາໄວໜຸ່ມຊາຍ ໃນກຸ່ມອາຍຸ 15 – 24 ປີ, ສຳລັບໂອກາດການຈ້າງງານແມ່ນຍັງມີຈຳ ກັດ, ສີມືແຮງງານຕ່ຳ, ຄ່ຈ້າງແຮງງານຖືກ ແລະ ຜົນຜະລິດຕ່ຳໂດຍສະເພາະຊາວໜຸ່ມໃນເຂດຊົນນະ   ບົດແມ່ນອາ​ໄສການຜະລິດກະສິກຳເພື່ອລ້ຽງຊີບ, ຊຶ່ງເຮັດໃຫ້ເຂົາເຈົ້າບໍ່ສາມາດຫຼຸດພົ້ນອອກຈາກວົງຈອນຄວາມທຸກຍາກໄດ້,

ຍ້ອນຄວາມແຕກຕ່າງລະຫວ່າງການສຶກສາ ແລະ ວຽກເຮັດງານທຳທີ່ມີຢູ່ໃນ ສປປ ລາວ, ຊຶ່ງການມີລະດັບການສຶກສາສູງຖືກເບິ່ງວ່າມີຄ່າກວ່າການມີວິຊາຊີບ, ມີພຽງແຕ່ 1/3 ຂອງໂຄຕາເຂົ້າຮຽນອາຊີວະສຶກສາທີ່ໄດ້ຮັບການບັນຈຸເຂົ້າເຮັດວຽກ, ຍ້ອນວິຊາຊີບຕ່ຳທຽບກັບການສຶກສາໃນມະຫາວິທະຍາໄລ, ເພື່ອແກ້ໄຂບັນຫາດັ່ງກ່າວຈຳເປັນຕ້ອງໄດ້ມີການເຊື່ອມໂຍງລະຫວ່າງຂະແໜງການສຶກສາ ແລະ ແຮງງານ, ເພື່ອກຳຈັດການເຄື່ອນຍ້າຍແຮງງານນັງທັງຢູ່ພາຍໃນ ແລະ ອອກນອກປະເທດເພີ່ມຂື້ນ ແລະ ສ່ວນຫຼາຍເຂົ້າເຈົ້າຍົກຍ້າຍໂດຍບໍ່ໄດ້ຮັບການປ້ອງກັນທີ່ພຽງພໍຕໍ່ສຸຂະພາບ ແລະ ສະຖານະພາບທາງກົດໝາຍ, ຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ເຂົາເຈົ້າມີຄວາມສ່ຽງຫຼາຍຂຶ້ນ, ຊຶ່ງບັນຫາດັ່ງກ່າວມັນຮຽກຮ້ອງໃຫ້ພາກສ່ວນກ່ຽວຂ້ອງເພີ່ມຄວາມເອົາໃສ່ເປັນພິເສດເພື່ອແກ້ໄຂບັນຫາຕ່າງໆເຊັ່ນ: ການແຕ່ງງານແຕ່ອາຍຸຍັງນ້ອຍ, ການໃຊ້ຄວາມຮຸນແຮງໃນຄອບຄົວ, ການທາລຸນທາງຮ່າງການ, ຢາເສບຕິດ ແລະ ອື່ນໆ.