ທ່ານ ບຸນຊ່ຽນ ຈິດປະເສີດ ຮອງຫົວໜ້າໂຮງງານຂ້າສັດດອນດູເມືອງ
ຫາດຊາຍຟອງ ນະຄອນຫລວງວຽງຈັນ ໄດ້ໃຫ້ສຳພາດຜ່ານໜັງສືພິມເສດຖະກິດ-ການຄ້າເມື່ອບໍ່ດົນມານີ້ວ່າ:
ສາເຫດທີ່ລາຄາຊີ້ນງົວ-ຄວາຍຖີບຕົວສູງຂຶ້ນໃນທ້ອງຕະຫລາດໃນຫລາຍເດືອນຜ່ານມານັ້ນ
ແມ່ນຍ້ອນປະຊາຊົນຜູ້ລ້ຽງງົວມີຈຳນວນຫລຸດລົງ ຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ງົວ-ຄວາຍທີ່ມາປ້ອນໂຮງງານຫລຸດລົງ
ສຸດທ້າຍເຮັດໃຫ້ລາຄາໜ້າຂຽງໃນທ້ອງຕະຫລາດແພງຂຶ້ນ. ຂະນະທີ່ ຢືນຢັນລາຄາຊີ້ນແພງບໍ່ກ່ຽວກັບການຂຶ້ນເງິນເດືອນພະນັກງານ,
ແຕ່ເປັນໄປຕາມກົນໄກຕະຫລາດຫລາຍກວ່າ.
ຮອງຫົວໜ້າໂຮງງານຂ້າສັດດອນດູ່ ກ່າວວ່າ:
ໂຮງງານຂ້າສັດດອນດູ່ເປັນບ່ອນສະໜອງຊີ້ນລາຍໃຫຍ່ໃຫ້ຕະຫລາດໃນນະຄອນຫລວງວຽງຈັນ,
ມີພໍ່ຄ້າຄົນກາງຢູ່ທຸກແຂວງໃນທົ່ວປະເທດ. ເມື່ອກ່ອນເຄີຍມີງົວ ແລະ ຄວາຍເຂົ້າມາປ້ອນໂຮງງານບໍ່ໜ້ອຍກວ່າມື້ລະ
90-100 ໂຕ, ແຕ່ປັດຈຸບັນນີ້ເຫລືອພຽງ 10-20 ໂຕເທົ່ານັ້ນ ຍິ່ງໄປກວ່ານັ້ນ,ງົວມີພຽງມື້ລະ
1-2 ໂຕເທົ່ານັ້ນ. ບັນ ຫາດັ່ງກ່າວເກີດມາຈາກສັດລ້ຽງຢູ່ເຂດຊົນນະບົດໄດ້ຫລຸດລົງເປັນຈຳນວນຫລວງຫລາຍ
ເຮັດໃຫ້ ຫາເກັບຊື້ຍາກ,ບາງອາທິດບໍ່ໄດ້ພໍໂຕກໍມີ ເຊິ່ງແຕກຕ່າງຈາກ 3-4 ປີກ່ອນໜ້ານີ້
ເກັບຊື້ມື້ລະ 5-10 ໂຕກໍໄດ້.
ທ່ານ ດຣ. ລີເບີ ລີບົວປາວ ຫົວ ໜ້າສະຖາບັນຄົ້ນຄວ້າເສດຖະກິດແຫ່ງຊາດ
ກະຊວງແຜນການ ແລະ ການລົງທຶນ ກ່າວວ່າ: ເປັນໄປຕາມກົນໄກການຕະຫລາດ ເມື່ອການສະໜອງບໍ່ພຽງພໍຄວາມ
ຕ້ອງການຫລາຍຂຶ້ນກໍດຶງລາຄາແພງຂຶ້ນ ເຊິ່ງສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ຜູ້ບໍລິໂພກທີ່ມີລາຍຮັບໜ້ອຍ,
ແຕ່ປັດໄຈໃດທີ່ເຮັດໃຫ້ການສະໜອງບໍ່ພຽງພໍນັ້ນ ພາກສ່ວນກ່ຽວຂ້ອງຈະຕ້ອງໄດ້ສຶກສາ.
ແນວໃດກໍດີ, ການພັດທະນາເສດຖະກິດຂອງລາວເຮົາໃນຊຸມປີຜ່ານມາ
ໄດ້ຂະຫຍາຍຕົວຢ່າງໄວວາ ເຮັດໃຫ້ທຸກຂະແໜງການມີການພັດທະນາຂຶ້ນໂດຍສະເພາະຂະແໜງກະສິກຳເຊິ່ງປະ
ຊາຊົນໄດ້ຫັນມາຜະລິດເປັນສິນ ຄ້າຫລາຍຂຶ້ນອັນໄດ້ເຮັດໃຫ້ຄັງລ້ຽງງົວ, ຄວາຍ
ແລະ ທົ່ງຫຍ້າກາຍເປັນສວນມັນຕົ້ນ,ສາລີ,ສວນ ຢາງພາລາ ແລະ ພືດອຸດສາຫະ ກຳອື່ນໆ
ເຮັດໃຫ້ທົ່ງຫຍ້າເຫລົ່າ ນັ້ນຄັບແຄບລົງ, ປະຊາຊົນບໍ່ມີບ່ອນລ້ຽງ ຈຶ່ງຈຳເປັນໄດ້ຂາຍອອກ.
ອີກປັດໄຈໜຶ່ງ ເມື່ອເຄື່ອງຈັກກົນເຂົ້າມາມີບົດບາດໃນການຜະລິດແທນແຮງງານຄົນ
ແລະ ແຮງງານສັດ ເຮັດໃຫ້ປະຊາຊົນຫັນໄປໃຊ້ເຄື່ອງຈັກກົນແທນ ເພາະເຫັນວ່າການຄາດໄຖ,
ການຂົນສົ່ງສະດວກສະບາຍ ແລະ ວ່ອງໄວຂຶ້ນ. ຂະນະທີ່ຜົນຜະລິດກໍເພີ່ມຂຶ້ນ.
ເຂດປາກງວ້າ ເມືອງເຟືອງ ເຊິ່ງເປັນໜຶ່ງໃນແຫລ່ງອູ່ເຂົ້າອູ່ປາຂອງແຂວງວຽງຈັນ
ເມື່ອກ່ອນປະຊາຊົນເຂດນີ້ໄດ້ພາກັນລ້ຽງງົວ-ຄວາຍເປັນຈຳນວນຫລວງຫລາຍ, ບາງຄອບຄົວມີເຖິງ
40-50 ໂຕກໍມີ ເພາະປະຊາ ຊົນເຂດນີ້ໃຊ້ສັດລ້ຽງດັ່ງກ່າວນີ້ຄາດ, ໄຖນາ ແລະ
ລາກແກ່ສິ່ງຂອງ, ແຕ່ເມື່ອເຄື່ອງຈັກກົນເຂົ້າ ມາມີບົດບາດໃນການຜະລິດແລ້ວ
ໂດຍສະເພາະລົດໄຖນາ (ລົດຕ໊ອກໆ) ເຂົາເຈົ້າກໍເຫັນມາໃຊ້ເຄື່ອງກົນຈັກເຫລົ່ານີ້ເຂົ້າໃນການຜະລິດ,
ຄອບຄົວໃດບໍ່ມີທຶນຊື້ກໍໄດ້ຂາຍງົວ-ຄວາຍໃສ່.
ຈາກບັນຫາດັ່ງກ່າວຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ງົວ-ຄວາຍຢູ່ປະເທດເຮົາຫລຸດລົງເປັນຈຳນວນຫລາຍ
ເພາະສັດລ້ຽງປະເພດນີ້ສ່ວນຫລາຍແມ່ນປະຊາຊົນລ້ຽງຕາມທຳມະຊາດ, ການລ້ຽງເປັນຟາມຍັງມີໜ້ອຍ.
ດັ່ງນັ້ນ ເມື່ອງົວ-ຄວາຍໜ້ອຍລົງ ການສະໜອງຈຶ່ງບໍ່ພຽງພໍ. ຂະນະທີ່ຄວາມຕ້ອງການຂອງຜູ້ບໍລິໂພກນັບມື້ເພີ່ມຂຶ້ນ
ຈຶ່ງສົ່ງຜົນໃຫ້ລາຄາແພງຂຶ້ນ.
ອີງຕາມບົດລາຍງານຂອງກະຊວງກະສິກຳ ແລະ ປ່າໄມ້ປະຈຳປີ
2012 ໄດ້ລະບຸວ່າ: ຮອດທ້າຍປີ 2012,ລາວມີຟາມລ້ຽງ ສັດໃຫຍ່ປະເພດງົວ-ຄວາຍທັງໝົດ
316 ຟາມ ເພີ່ມຂຶ້ນຈາກປີກ່ອນ 72 ຟາມ ແລະ ມີສັດປະ ມານ 35 ພັນກວ່າໂຕ. ນອກ ຈາກນີ້
ໃນບົດລາຍງານຍັງລະບຸວ່າ: ການລົງທຶນຂອງລັດໃນປີຜ່ານ ມາສ່ວນໃຫຍ່ແມ່ນໄດ້ສຸມໃສ່ແຕ່ການກໍ່ສ້າງພື້ນຖານໂຄງລ່າງຊົນ
ລະປະທານ, ສ່ວນການລົງທຶນເຂົ້າການປ້ອງກັນພະຍາດ, ລະ ບົບກວດກາຄຸນນະພາບ ແລະ
ມາດຕະຖານຜະລິດຕະພັນສິນຄ້າກະສິກຳ-ປ່າໄມ້ ລວມທັງລະບົບສຸຂະອະນາໄມພືດ ແລະ ສັດຍັງມີຈຳກັດ.
No comments:
Post a Comment