ເວົ້າຫນ້ອຍແຕ່ຖືກເປົ້າ ດີກວ່າເວົ້າບໍ່ມີບ່ອນເອົາ ( ຄໍລຳ ແລກປ່ຽນຄຳເຫັນ )

ໂດຍ : ຄຳກອງ ທຳມະເທວາ

      ເວລາແມ່ນສິ່ງມີຄ່າທີ່ສຸດສຳ ລັບຜູ້ມີວຽກເຮັດງານທຳ, ແຕ່ມັນ ບໍ່ມີຄ່າສຳລັບຜູ້ທີ່ບໍ່ເຮັດຫຍັງ. ແຕ່ ໃນຄວາມເປັນຈິງແລ້ວ ແຕ່ລະ ຄົນແມ່ນມີເວລາມື້ລະ 24 ຊົ່ວ ໂມງເຊັ່ນດຽວກັນໝົດບໍ່ມີໃຜດອກຈະມີເວລາໃນມື້ໜຶ່ງຫລາຍກວ່ານີ້ ຕ່າງແຕ່ວ່າຈະ ໃຊ້ເວລາ ດັ່ງກ່າວນັ້ນເຮັດຫຍັງ ? ເຮັດອັນ ໃດ ? ເພື່ອໃຫ້ເກີດຜົນປະໂຫຍດແກ່ຕົນເອງ ແລະ ສັງຄົມ.

    ໃນຍຸກປັດຈຸບັນນີ້ ເວລາເປັນ ສິ່ງທີ່ມີຄ່າ “ເປັນເງິນ, ເປັນຄຳ” ໃນການເຮັດວຽກງານກໍເຊັ່ນດຽວກັນຕ້ອງມີການແຂ່ງຂັນ ກັນ ເຊິ່ງເຮົາບໍ່ຄວນຈະປ່ອຍປະເວລາໃຫ້ເສຍລ້າໆ. ທຸກໆຄົນຕ້ອງມີການປັບປຸງຕົນເອງໃນທຸກດ້ານເພື່ອໃຫ້ມັນກະທັດຮັດ, ຮັດກຸມມີ ເນື້ອໃນຄົບຖ້ວນ ແລະ ທີ່ສຳຄັນແມ່ນເຮັດໃຫ້ຜູ້ມາຟັງກຳໄດ້, ບໍ່ເຫງົານອນຄືມານັ່ງຟັງໝໍລຳ, ການເວົ້າມັນກໍມີຫລັກ ການລະບຽບການຂອງມັນ, ຖ້າເວົ້າດີຜູ້ ຟັງກໍໃຫ້ການຍ້ອງຍໍສັນລະເສີນ, ຖ້າເວົ້າບໍ່ດີກໍຈະຖືກກ່າວຂວັນ, ນິນທາ ແລະ ຜູ້ມາ ຟັງກໍຈະເບື່ອໜ່າຍ. ສຸພາສິດລາວຍັງໄດ້ກ່າວ ໄວ້ວ່າ: “ເວົ້າດີມີສີແກ່ຕົວ ເວົ້າ ຊົ່ວພາຕົວໝົ່ນໝອງ”. ຄຳເວົ້ານີ້ ບໍ່ໄດ້ຊື້ແຕ່ຕ້ອງ ເຂົ້າໃຈວ່າ: ຄຳ ເວົ້າມັນເຮັດໃຫ້ຄົນມ່ວນຊື່ນ ມີ ກຳລັງໃຈ, ເຮັດໃຫ້ຄົນຮ້ອງໄຫ້ ລະທົມຂົມຂື່ນກໍມີ. ເພື່ອເຮັດໃຫ້ຜູ້ ມາຟັງມີ ຄວາມເບີກບານມ່ວນຊື່ນ ໃນເວລາເວົ້ານັ້ນ “ຕ້ອງເວົ້າໜ້ອຍ ໃຫ້ຖືກເປົ້າໝາຍ” ໝາຍຄວາມ ວ່າ: ຄິດກ່ອນຈຶ່ງເວົ້າ, ເວົ້າໃນສິ່ງ ທີ່ເຂົາເຈົ້າຢາກຟັງ, ຢາກຮູ້, ຢາກເຂົ້າໃຈ; ເວົ້າໃຫ້ຖືກກັບເປົ້າໝາຍຜູ້ມາຟັງ. ຢາກເຮັດໄດ້ຄືແນວນັ້ນແນ່ນອນເຮົາຕ້ອງມີການ

ກະກຽມໃຫ້ມັນດີກ່ອນຈະເວົ້າເຮົາຕ້ອງຈື່ວ່າ: ບໍ່ຮູ້, ບໍ່ເຂົ້າໃຈກໍບໍ່ເວົ້າ ເພາະ ວ່າຄວາມເວົ້າຂອງເຮົານີ້ໃນເວ ລາທີ່ເຮົາບໍ່ທັນໄດ້ ເວົ້າອອກໄປນັ້ນ ເຮົາເປັນນາຍມັນ, ແຕ່ເວລາໄດ້ເວົ້າອອກໄປແລ້ວມັນກາຍເປັນນາຍບັນຊາເຮົາຄືນ. ການເວົ້າຕ້ອງໃຫ້ມັນສັ້ນ, ມີຂໍ້ມູນລະອຽດ, ຖືກຕ້ອງ ແລະ ເຊື່ອຖືໄດ້, ຫລີກເວັ້ນທີ່ສຸດແມ່ນເວົ້າແບບນ້ຖ້ວມທົ່ງ, ເວົ້າບໍ່ມີບ່ອນເອົາ, ສຸດທ້າຍຜູ້ມາຟັງ ກໍເບື່ອໜ່າຍ, ຜູ້ເວົ້າກໍເມື່ອຍຊື່ໆບໍ່ມີໃຜເຂົ້າໃຈອັນໃດໝົດ ແລະ ທັງເສຍເວລາລ້າໆ.

    ເວົ້າແມ່ນເພື່ອເຮັດໃຫ້ຄົນຟັງ ເຂົ້າໃຈ. ສະນັ້ນ ໃນການເວົ້າຕ້ອງ ເວົ້າໃຫ້ມັນສັ້ນ (ເວົ້າໜ້ອຍ), ແຕ່ໃຫ້ມັນຖືກເປົ້າໝາຍ ນັ້ນແມ່ນຄວາມປາດຖະໜາອັນສູງສົ່ງຂອງຜູ້ທີ່ມາຮັບຟັງ ແລະ ກົງກັນຂ້າມການເວົ້າແບບນ້ຳຖ້ວມທົ່ງ, ເວົ້າຍືດຍາວ, ເວົ້າບໍ່ມີ ບ່ອນເອົາແມ່ນສິ່ງທີ່ເບື່ອໜ່າຍທີ່ສຸດສຳລັບຜູ້ຟັງ.