ແຜ້ວທາງໃຫ້ເພດຍິງກ້າວສູ່ແຮງງານມືອາຊີບ ແລະ ການນຳດ້ານທຸລະກິດ

ໂດຍ: ວິເສດ ສະແຫວງສຶກສາ

    ໃນຍຸກແຂ່ງຂັນດ້ານອາຊີບການງານນີ້ ຫລາຍປະເທດໄດ້ວາງນະໂຍບາຍສົ່ງເສີມສີມືແຮງງານຂອງແຮງງານເພດຍິງໃຫ້ກ້າວສູ່ຄຸນນະພາບລະດັບມືອາຊີບ. ສຳລັບຢູ່ຍີ່ປຸ່ນ ປະເທດມະຫາອຳນາດທາງເສດຖະກິດອັນດັບ 3 ຂອງໂລກນັ້ນ, ລັດຖະບານໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ບຳລຸງສ້າງເພດຍິງໃຫ້ກາຍເປັນຜູ້ນຳທາງເສດຖະກິດຫລາຍຂຶ້ນ ເຊັ່ນໃນຕຳແໜ່ງຜູ້ຈັດການບໍລິສັດ. ເມື່ອສົມທັບກັບບັນດາປະເທດໃນເອີຣົບ ແລະ ສະຫະລັດອາເມລິກາແລ້ວ ເປີເຊັນຂອງແມ່ຍິງຍີ່ປຸ່ນໃນຕຳແໜ່ງຜູ້ຈັດການບໍລິສັດຍັງມີຈຳນວນໜ້ອຍທີ່ສຸດ. ສະຖິຕິກະຊວງເສດຖະກິດ, ການຄ້າ ແລະ ອຸດສາຫະກຳຍີ່ປຸ່ນໃຫ້ຮູ້ວ່າ: ແມ່ຍິງໃນຕຳແໜ່ງຜູ້ຈັດການນັ້ນມີປະມານ 3% ຂອງຈຳນວນທັງໝົດ ຫລື ເທົ່າໆກັບໜຶ່ງສ່ວນຫ້າ (1/5) ຂອງເພດຍິງທີ່ຢູ່ໃນຕຳແໜ່ງດຽວ

ກັບທີ່ເອີຣົບ ແລະ ສະຫະລັດອາເມລິກາ. ສ່ວນແມ່ຍິງຍີ່ປຸ່ນໃນຕຳແໜ່ງຄະນະອຳນວຍການບໍລິສັດນັ້ນມີຈຳນວນພຽງ 12,5%. ແນວໃດກໍດີ, ຫວ່າງບໍ່ດົນນີ້ກໍໄດ້ມີຂ່າວດີກ່ຽວກັບນະໂຍບາຍສົ່ງເສີມຂີດຄວາມສາມາດຂອງເພດຍິງ ເພື່ອໄຕ່ເຕົ້າສູ່ຕຳແໜ່ງຮັບຜິດຊອບສູງໆໃນຂົງເຂດທຸລະກິດ ຄືທາງກະຊວງເສດຖະກິດ, ການຄ້າ ແລະ ອຸດສາຫະກຳຂອງປະເທດນີ້ໄດ້ມີແຜນຈັດຕັ້ງສ້າງ “ຄ້າຍເຝິກອົບຮົມ” ຂຶ້ນສະເພາະສຳລັບເພດຍິງທີ່ມີຄວາມຟັກໄຟ່ຢາກໄຕ່ຂຶ້ນຢືນຢູ່ຈອມຫົວໜ່ວຍທຸລະກິດ. “ຄ້າຍເຝິກອົບຮົມ” ໃນຮູບການສຳມະນາທາງວິຊາການນີ້ຈະດຳເນີນໄປເປັນເວລາ 6 ວັນທີ່ໂຮງແຮມໂຕກຽວ ໃນເດືອນມັງກອນປີ 2017 ໂດຍຈະລົງເລິກວິຊາຍຸດທະສາດການຄຸ້ມຄອງທຸລະກິດ ແລະ ຄວາມຊຳນານງານກ່ຽວກັບການແກ້ໄຂບັນຫາວິກິດການນັກທຸລະກິດເພດຍິງຈຳນວນ 60 ຄົນທີ່ເປັນເປົ້າໝາຍເຊີນເຂົ້າຮ່ວມຄ້າຍເຝິກອົບຮົມຄັ້ງນີ້ແມ່ນຈຳພວກທີ່ໄດ້ຢຸດສະງັກການດຳເນີນທຸລະກິດຂອງພວກຕົນ ຍ້ອນຄ່ານຳການເກີດ ແລະ ການເບິ່ງແຍງລູກ. ທາງກະຊວງເສດຖະກິດ, ການຄ້າ ແລະ ອຸດສາຫະກຳຍີ່ປຸ່ນ ຕັ້ງຄວາມຫວັງເອົາໄວ້ວ່າ ຄ້າຍເຝິກອົບຮົມນີ້ ນອກຈາກຈະໃຫ້ຄວາມຮູ້ອັນຈຳເປັນແລ້ວ ຍັງຈະເຮັດໜ້າທີ່ເປັນເວທີສຳລັບໃຫ້ນັກທຸລະກິດເພດຍິງໄດ້ມີໂອກາດແລກປ່ຽນປະສົບການ ແລະ ບັນຫາສ່ວນຕົວນຳກັນອີກດ້ວຍ. ສ່ວນຢູ່ປະເທດອິນໂດເນເຊຍນັ້ນ ໃນສອງ-ສາມປີຜ່ານມານີ້ ທາງການໄດ້ເລີ່ມຫລຸດຜ່ອນການສົ່ງອອກແຮງງານເພດຍິງໄປເຮັດວຽກເປັນຄົນໃຊ້ໃນຄົວເຮືອນຢູ່ຕ່າງປະເທດ ແລະ ຫວ່າງບໍ່ດົນມາ ກໍໄດ້ສັ່ງໂຈະການສົ່ງອອກຊົ່ວຄາວ ເພື່ອປັບປຸງລະບຽບກ່ຽວກັບການຄຸ້ມຄອງແຮງງານເພດຍິງທີ່ອອກແຮງງານເປັນຄົນໃຊ້ ໂດຍໄດ້ສົມທົບກັບທາງການກ່ຽວຂ້ອງຂອງປະເທດນາຍຈ້າງ. ເງື່ອນໄຂໃໝ່ໃນການສົ່ງອອກແຮງງານເພດຍິງອິນໂດເນເຊຍນັ້ນແມ່ນໜຶ່ງ: ບໍ່ໃຫ້ແຮງງານທີ່ເປັນຄົນໃຊ້ນັ້ນອາໄສຢູ່ໃນຄອບຄົວຂອງນາຍຈ້າງ ຄືໃຫ້ແຍກຢູ່ຕ່າງຫາກ. ທັງນີ້ເພື່ອຫລີກລ່ຽງການອອກແຮງງານເກີນເວລາ ແລະ ຄວາມສ່ຽງທີ່ຈະຖືກລະເມີດສິດ, ສອງ ຜູ້ອອກແຮງງານຕ້ອງມີເວລາພັກຜ່ອນ 1 ວັນປະຈຳແຕ່ລະອາທິດ, ສາມ ຕ້ອງກຳນົດໃຫ້ການອອກແຮງງານເປັນຄົນໃຊ້ເປັນວຽກອາຊີບທາງການ. ທີ່ຕ້ອງມີລະບຽບດັ່ງທີ່ກ່າວມາຂ້າງເທິງນີ້ ກໍເພື່ອປົກປ້ອງແຮງງານເພດຍິງທີ່ເຄີຍມີບັນຫາຖືກລະເມີດສິດຈາກນາຍຈ້າງໃນໄລຍະຜ່ານມາ. ນອກຈາກນັ້ນໃນຕໍ່ໜ້າ, ແມ່ຍິງອິນໂດເນເຊຍທີ່ໄປອອກແຮງງານຢູ່ຕ່າງປະເທດນັ້ນຈະຕ້ອງມີອາຊີບສະເພາະດ້ານໃນດ້ານໜຶ່ງຄັກແນ່ ເຊັ່ນອາຊີບຄົວກິນ, ອາຊີບເບິ່ງແຍງເດັກ ກໍຄືຜູ້ເຖົ້າ ແລະ ອື່ນໆ ແຕ່ຫາກບໍ່ແມ່ນໄປເປັນຄົນໃຊ້ອ້ອຍຕ້ອຍຄືແຕ່ກ່ອນ.